Haaaaa!

4 weken later is t weer dringend tijd voor een nieuw verhaaltje! Zal dus een lang verhaal worden, maar ga mn best doen t zo kort mogelijk te houden!

Zoals ik in t vorige berichtje al zei, zijn we 4 weken geleden een weekendje naar Sabië gegaan, dat was echt het hoogtepunt van deze ‘vakantie’. We zaten daar met zo’n 15 NL’ers in een hele relaxte backpackers waar we lekker konden braaien, poolen en in de hot pool (die toch niet zo hot was) konden zitten. Tussen alle gezelligheid door hebben we een bridge swing gedaan, wat betekent dat je van een brug een kloof inspringt maar niet recht omlaag valt, maar ondertussen onder de brug doorgetrokken wordt waardoor je na een vrije val nog een tijdje blijft schommelen. Supervet, maar ook wel een beetje eng (t filmpje staat op de site!) Ook hebben we in Sabië getubed, dan ga je met rubber banden een rivier af die eigenlijk vrij wild hoort te zijn. Maar aangezien t water niet zo hoog stond hebben we vooral lekker gedobberd, beetje bijkomen van de sprong van de brug, met af en toe wel wat spannendere stroomversnellinkjes, een wat minder enge sprong van een rots, en een natuurlijke glijbaan in het water. Was wel erg leuk moet ik zeggen!
Op weg naar huis de dag erna hebben we een stuk van de panoramaroute gereden. Op deze route kom je veel mooie uitzichtpunten tegen (o.a. pinaccle, potholes) waarvan God’s Window het hoogtepunt zou zijn, maar helaas was door de mist de vallei waar je over uit zou kunnen kijken niet te zien. Maar al met al toch een zeer geslaagd weekend! Helaas wel t laatste weekend met Myra (Miertje, heb je wel gemist hoor!)

Het weekend daarna zijn we naar Swaziland gereden, n klein landje midden in ZA. Hier hebben we een cultural village bezocht, waar de mensen net zo zouden leven als vroeger, maar ondertussen is het natuurlijk wel toeristisch. Maar toch leuk om de verhalen van de dorpsbewoners te horen, de hutjes waarin ze wonen te zien, en na eerst gekeken te hebben naar culturele dansen zelf ook mee te doen!
Diezelfde middag ook nog een erg mooie wandeling gemaakt in de bergen. Swaziland is een en al berg, super mooi!
Voordat we weer naar huis moesten hebben we nog een klein National Park bezocht waar we deze keer niet in auto’s, maar op paarden dieren gingen spotten! Heel erg leuk om dit op de rug van een paard te doen omdat je van de grote wegen af kunt en veel dichter bij de dieren kunt komen, maar toch ook wel spannend als zo’n paard af en toe opeens de berm instuift als ie ergens van schrikt en mij bij elke keer niesen (wat nogal vaak was, beetje ziek dat zielige paard) bijna van zn rug afgooit, wat overigens meer aan mij gelegen zal hebben. T was iig weer een hele ervaring.

2 weken geleden zijn we met de helft van de groep naar St. Lucia gegaan. Dit ligt aan de kust van ZA en was dus wat verder rijden, maar we hadden een lekker lang weekend ivm feestdagen, dus daar moesten we natuurlijk goed gebruik van maken. Het was vooral een heel relaxed weekend, 2 dagen heerlijk op t strand gelegen, helaas niet kunnen bakken aangezien t hier winter was, en t met de wind op t strand toch niet heel warm was. Maar het is een heel mooi strand, met aan de ene kant bergen en bos, en aan de andere kant de zee met hele hoge golven waar Zainna en ik lekker in hebben gespeeld. Om dat weekend nog een beetje spannend te maken, zijn we een ochtendje gaan kayakken. En dat mag dan niet heel spannend klinken, maar er kwamen een aantal keer vissen in de boot springen (gelukkig niet in Lars en mijn boot, maar in die van andere gillende meisjes) en je wilt niet van schrik uit die wiebelende boot vallen aangezien we midden tussen de krokodillen aan het varen waren! We hebben de krokodillen zelfs onder onze boot gevoeld! En ze van 2 meter afstand bekeken, vette beesten zijn dat! Ow en nog een quizvraag: Waarom zie je krokodillen zo vaak met hun mond open op de kant liggen? ;)

Na 3 weekenden echt weg te zijn geweest, vonden we het wel prima om afgelopen weekend eventjes lekker in Pretoria te blijven, ook omdat Caroline, Renee, Rianne en een paar anderen helaas weer moesten vertrekken. Wel heel jammer, we zijn nu niet meer met zo veel over, zitten hier nu nog met Zainna, Lars, Rutger, Richard, Marcus, Gideon en Suze, wat overigens ook wel heel gezellig is :)
Maar om op t weekend terug te komen, vrijdag zijn we (wel nog met caroline, renee en rianne) naar het Lion Park gegaan. Dit is niet echt een wildpark, maar meer een luxe dierentuin. We zijn met de auto door het leeuwenkamp gereden waar we vlak langs de leeuwen konden rijden, wat wel heel vet was aangezien we tijdens de andere safari’s geen leeuwen gezien hadden. Ook een jong leeuwtje met zn vader zien spelen, echt n Lion King moment, zo lief! Maar wat vooral heel erg cool was, was dat we ook in het verblijf van de baby leeuwtjes mochten komen en met ze mochten spelen en ze mochten aaien, zo’n schattige beestjes!
Vanuit het Lion Park zijn we doorgereden naar Sun City, het Las Vegas van ZA! Echt een enorm terrein met superluxe hotels en casino’s! Nadat we in een luxe restaurant in zo’n Japans kamertje met een Japanse draaitafel heerlijk Japans hebben gegeten (al heimwee maykie?), heb ik lekker toegekeken hoe de jongens aan het spelen waren. (vond ik veiliger dan zelf spelen, hè Jonas ;)).

De rest van het weekend hebben we net zoals door-de-weeks lekker in Pretoria rondgehangen. Pretoria zelf is op zich niet een hele boeiende stad, er is niet heel veel te beleven of te bezichtigen, qua culturele dingen hadden we het al snel gezien. Maar net zoals in de rest van ZA kun je hier wel super goed eten! Het eten is lekker, de restaurantjes zijn leuk, en uiteten is niet veel duurder dan zelf koken, dus zo’n 4 keer per week gaan we lekker eten (waarbij dan ook nog een aantal keer per week lekker lunchen komt, wat hebben we het goed hier!). Verder gaan we af en toe eens naar Menlyn, een grote shopping mall in de buurt, hier kun je lekker eten, goed winkelen en we hebben er ons al vaker vermaakt in de speelhal waar je kunt racen, andere computerspellen kunt spelen, kunt bowlen, en als toppunt, kunt airhockeyen. De laatste weken hebben we ook een aantal keren getennist op de megagrote sportcampus hier. Eindelijk nog een beetje iets actiefs tijdens de verder vooral relaxte tijd hier :)
Verder vermaken we ons vooral in de studentenbuurt Hatfield waar je naast goed eten, ook naar de film kunt, de voetbalwedstrijden kon kijken, kunt poolen en goed op stap kunt! Elke donderdagavond gaan we, na een beetje gepooled te hebben, een avondje op stap, meestal naar Chillies, ons favoriete cafeetje (maar toch niet zo goed als Steak Out, janneke). Het is wel tijdens het op stap gaan dat ik de overblijfselen van de apartheid en het racisme het meeste meekrijg. In het ziekenhuis merk je er niet eens heel veel van, daar zie je wel dat er groepjes zwarten en groepjes blanken zijn, en dat dat niet zo goed mengt, maar iedereen doet iig normaal tegen elkaar. Maar toen wij 2 keer op stap waren met een aantal negers, kwamen er meerder mensen vragen wat we in godsnaam aan t doen waren, en als ze niks zeiden, zag je ze wel afkeurend kijken. Alle blanken hier lopen te zeuren dat de apartheid nu omgekeerd is en dat zwarten nu hun banen inpikken en ze t zo slecht hebben. En dat terwijl er toch echt bewezen is dat het voor blanken nog steeds makkelijker is om werk te vinden, maar aangezien zo’n 80% zwart is en 20% blank, kunnen ze natuurlijk niet verwachten dat de helft van de banen naar blanken gaan. Maar discussies hierover zijn vrijwel onmogelijk, zelfs met de artsen in het ziekenhuis.

Over het ziekenhuis gesproken, daar heb ik nog steeds niet heel veel boeiends over te vertellen. Na de eerste 2 weken afdeling ben ik alleen nog maar op de poli geweest. Af en toe is het leuk en kun je zelf patiënten zien die je dan daarna bespreekt. Maar af en toe is er niks aan omdat je alleen maar mee kunt kijken met een arts die maar een aantal patiënten per ochtend ziet en vooral heel druk bezig is met het zoeken naar dossiers die kwijt zijn, en het zoeken van aanvraagformulieren voor aanvullend onderzoek die op zijn, en het bellen van andere afdelingen waarmee voor een patiënt een afspraak gemaakt moet worden maar waarvan alle telefoonnummers niet kloppen, en dat soort onzin. Al met al gaat het zo inefficiënt dat het echt frustrerend is, en voor mij als ik er dan bij zit ook ongelooflijk saai. Zeker als je op zo’n ochtend dan ook alleen maar patiënten met hypertensie ziet, want dat heeft zo’n 90% van alle patiënten op de poli.
Het klinkt zo wel heel negatief, af en toe is t ook wel heel leuk hoor. Sommige artsen zijn superaardig en leggen veel uit, en als er dan een interessante patiënt is dan vertellen ze me ook precies hoe alles zit en mag ik zelf onderzoek doen enz, dus ik leer toch ook nog wel iets. Maar ben toch wel blij als ik met dit coschap klaar ben! Nog één week en dan komen Jonas en mn familie en gaan we lekker rondreizen door de rest van het land, heel veel zin in!

Nou, ondertussen is dit verhaal voor de meesten al veel te lang, dus ik ga er maar snel mee stoppen! Allemaal nog heel erg bedankt voor de mailtjes en smsjes enz, gelukkig zijn jullie me nog niet vergeten ;) Mis jullie ook wel! Tot mails! Kuss!