De laatste weekjes

Hee allemaal!!!
Ik ben net in Dubai geland, alweer bijna thuis!!! Vandaag een laatste kort verhaaltje!!
Vorgige week zijn Janneke en ik 2 dagen met Ralph (andere student uit maastricht, de enige die niet bij ons in huis woont) meegegaan naar Neurochirurgie. Op de neurologie-afdeling was niet meer zoveel te doen omdat alle mensen die ik daar kende naar een andere afdeling waren, dus er was niet meer zoveel aan, en we waren ook wel benieuwd naar de OK's. Aangezien t voor mij de eerste keer op de OK was, was alleen het aandoen van die allercharmanste pakjes al leuk ;) De eerste dag hebben we 3 operaties gezien; het eerste patientje van 7 weken had een meningohydrocele (een grote zak met hersenvloeistof die achter het hoofd hing, wel heel zielig om te zien). de 2e kreeg een nieuwe shunt van de hersenen naar de buikholte, en t derde patientje, ook nog een babietje, had een grote goedaardige tumor aan het hoofd. De 2e dag hebben we nog 2 operaties gezien, weer een shunt, en een operatie van een man waarvan de schedel bij 'n gevecht was ingeslagen en naar binnen was gedeukt. Omdat ik in NL nog nooit een operatie heb gezien kan ik niet echt vergelijken met hoe het er in Uganda aan toe gaat, maar alles gebeurde wel heel ruw, met grof geweld en zo snel mogelijk. Het eerste waar ik me al over verbaasde was dat de operatiedoeken die over de patient heen komen te liggen zodat alleen het operatiegebied onbedekt is, aan de huid van de patient zelf vast gehecht worden, een babietje was zelfs nog niet helemaal onder narcose toen de neurochirurg dat deed!! Verder werd er totaal geen moeite gedaan om het er een beetje mooi uit te laten zien, de wonden werden echt zo lelijk als maar kan dichtgehecht. En bij de operatie van de naar binnen geslagen schedel werd er met een tang zo hard aan de stukken schedel getrokken totdat alle losse stukken (samen met ander weefsel) naar buiten waren gekomen. Heb er een filmpje van gemaakt, zal kijken of ik dat morgen nog even op de site kan zetten, ging er echt ruw aan toe. Ben nu ook wel benieuwd hoe chirurgie in nederland is (Maar dat kunnen Janientje en Maykel me nu vertellen!) De rest van de week in het ziekenhuis heb ik niet meer veel gedaan, alleen beoordelingen geregeld, patientendossiers ingekeken en aan mijn verslag begonnen. Afgelopen week zijn we er ook bijna niet meer aan toe gekomen nog naar Mulago te gaan en hebben we de tijd hier afgesloten met heel veel leuke dingen!
Vorige week zondagavond zijn we nog een keertje gaan poolen, maandagavond hebben we heerlijke uiensoep gemaakt, dinsdagavond zijn weer naar de Irish Pub gegaan voor de filmavond (Pulp Fiction!), woensdag nog een keer naar de Steak Out geweest, donderdag filmavondje thuis en vrijdag met Myrte, Janneke en Rianne (de andere 4 waren een weekje weg) naar Knocked Up in de bios geweest, leuke film! Was ook heel gezellig. Toen we eigenlijk al naar huis wilden gaan kwamen we nog 2 jongens tegen die Janneke en mij meegenomen hebben naar Club Silk, een van de grootste Clubs in Kampala, super leuk!! Maar we hadden nog niet genoeg gefeest, en hadden nog niet alle clubs gezien, dus zaterdag zijn Janneke en ik na een verjaardagsfeestje nog naar de Pa Lui geweest, dat was echt de allerleukste uitgaansavond in Uganda! Superleuke muziek, lekker gedanst! Zondag hebben we lekker rustig aan gedaan en zijn we naar een zwembad en sauna van een hotel gegaan, lekker bijgekomen. 's avonds nog met Duncan een pizzaatje gegeten en maar een keertje vroeg naar bed gegaan.
Afgelopen dinsdag hadden we ons afscheidsfeestje thuis in Edge House, was heel erg leuk! We hadden alle 8 een aantal mensen die we hadden leren kennen uitgenodigd, en zo werd het toch wel gezellig druk! We hadden allemaal lekkere hapjes gemaakt, er waren leuke mensen en we hadden lekkere dansmuziek dus we hebben ons goed vermaakt! Omdat Myrte, Babiche en Emiel donderdagochtend al naar Kenia vertrokken (om vanuit daar terug te vliegen naar NL) hadden we woensdagavond nog een afscheidsetentje met zn 8en. Donderdag was voor Janneke, Rutger, Rianne en mij de laatste avond en zijn we voor de laatste keer uitgeweest in de Steak Out. Alleen Renee is nog in Kampala, zij vliegt een dagje later. Ben blij dat ik samen kon vliegen met de rest, wel zo gezellig, zeker ook tijdens deze tussenstop in Dubai. Ik ga ze nu ook maar weer eventjes opzoeken, we hebben net al een goed plaatsje uitgezocht om nog even te slapen (Hebben onze Emirates-dekentjes uit het vliegtuig meegestolen, dus we gaan hier lekker op de grond liggen.)
t voelt wel raar om weer op weg naar huis te zijn, was ook wel verdrietig toen ik wegging, ben me in 10 weken wel echt thuis gaan voelen in Kampala! Ga het zeker missen! De stad, de gezelligheid op straat, de mensen ik heb leren kennen en ook mn huisgenoten in Edge House (was altijd zo gezellig thuiskomen!), het weer (t is zo koud in NL!!!), de vrijheid om te doen wat je wilt en zelfs het ziekenhuis en de neurologie-afdeling. Zal wel weer wennen zijn in Nederland, weer een druk leven, ook een leventje waarin tijd zo belangrijk is en alles snel moet en gaat. Wat van de ene kant ook wel weer een hele opluchting zal zijn, heb me hier behoorlijk vaak geergerd aan hoe inefficient en langzaam alles gedaan wordt, en aan het wachten op niks. Maar het voelde hier wel als vakantie, zo weinig verplichtingen, zoveel leuke dingen, zoveel gezien, geen zin om maandag weer te beginnen.
Ben in ieder geval echt heel blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen naar Kampala te gaan! Was echt een super ervaring!!