Rural Rotation

Hallooo!!
Hoe is het met jullie? Deze keer een verhaaltje van mij over de Rural Rotation die Janneke en ik afgelopen maandag t/m woensdag hebben gedaan!!
Maandagochtend zijn Janneke en ik naar het St. Stephens Hospital, een klein privé-ziekenhuisje in Mpererwe (een buitenwijk een half uurtje ten noorden van kampala) gegaan. We hebben daar een beetje meegekeken bij de out-patient afdeling, waar vooral vrouwen komen voor een prenatale check-up en mensen met malaria. Ook nog eventjes in het lab meegekeken waar we geleerd hebben hoe we malaria microscopisch kunnen herkennen, op zich wel leuk! ’s Middags zijn we samen met 3 amerikanen die ook een dagje mee kwamen kijken op huisbezoeken in de community geweest. Was wel even schrikken toen we bij een jongen kwamen die er echt slecht aan toe was, ze wisten niet precies wat hij had, misschien een stofwisselingsziekte met brain atrophy en hij had hele erge doorligwonden. De andere 2 patiënten die we gezien hebben waren er wat minder ernstig aan toe en daar was het vooral leuk om eens binnen te komen en de huizen van de lokale bevolking te zien.
’s Avonds werden we voor het eten uitgenodigd bij de ambulance driver thuis. Hij kwam ons alleen wel 3,5 uur te laat ophalen, we waren helemaal uitgehongerd, vooral ook omdat we ’s middags tijdens de lunch in t ziekenhuisje nauwelijks iets gegeten hadden omdat we het lokale eten niet zo lekker vinden. Ze eten hier elke dag matooke (een soort bananenprut, maar het lijkt een beetje op aardappelpuree), posho (geen idee wat dat is eigenlijk) en dan vaak bonen erbij. Toen we om half 11 eindelijk met eten wilden beginnen werd de driver gebeld dat er een emergency was in het ziekenhuisje. Dus de driver moest met de ambulance (die hij gewoon als auto gebruikt, we hebben er zelfs boodschappen mee gedaan! Haha) naar het ziekenhuisje komen om de patiënt naar Mulago (het ziekenhuis in kampala waar we normaal gesproken werken) te brengen. Maar hij had ook honger en had er nog niet zoveel zin in, dus we moesten eerst maar rustig ons eten op eten. Toen we een half uur later aankwamen in St, Stephens was er een jong meisje die vertelde dat ze 4 maanden zwanger was, een abortie wilde en dit zelf had proberen te doen, wat natuurlijk niet helemaal gelukt was. Na eerst nog even rustig getankt te hebben enz. kwamen we een half uur later eindelijk in Mulago aan waar we haar naar de goede afdeling gebracht hebben. Een half uur later weer in St. Stephens aangekomen was er een nieuwe emergency, een vrouw met precies hetzelfde probleem als de vorige! De driver had echter geen zin meer om nog een keer naar Mulago op en neer te rijden, en wilde een boda-boda (brommer-taxietje) voor haar bellen! Echt niet te geloven, je laat zo’n vrouw toch niet op een boda boda naar het ziekenhuis gaan, zeker niet in de regen en over al die hobbelwegen daar in de buitenwijk (in kampala zijn de meeste wegen verhard, maar de wegen daar zijn heel erg slecht). Uiteindelijk na een half uur hebben we haar toch maar met de ambulance naar Mulago gebracht. Daar in Mulago weer op dezelfde afdeling aangekomen als een uur eerder bleek dat het eerste meisje dat we gebracht hadden helemaal niet 4, maar al 7 maanden zwanger was, en net bevallen was van een, naar omstandigheden (veel te vroeg geboren), gezond kindje.
Dinsdag zijn we met een zuster meegegaan voor een Out Reach programm van St. Stephens in een heel klein kliniekje waar we vaccinaties mochten zetten. We hebben o.a. polio, DPT, mazelen, BCG (tegen TB), vitamine A en tetanus voor zwangere vrouwen gegeven. De zuster was helaas een beetje chagrijnig omdat het zo druk was (er waren 107 kindjes) en liet ons nauwelijks iets zelf doen. Ze wilde ons niet fatsoenlijk uitleggen welke vaccinaties hoe en waar gezet moesten worden, we kregen alleen af en toe een spuit in onze handen gedrukt die we dan bij de kindjes mochten zetten. Wel jammer. Gelukkig gingen we woensdag met een andere zuster van st. Stephens die wel heel aardig was mee naar een ander kliniekje voor immunisatie. Daar waren 50 kindjes die ingeënt moesten worden die Janneke en ik allemaal zelf hebben gedaan! Een van ons maakte steeds de spuiten klaar, en de andere zette ze, leuk om te doen! Ook moesten alle kindjes nog gewogen worden, ze waren zo schattig allemaal! Was een super leuke ochtend. ’s Middags was er niet meer zoveel te doen in het ziekenhuisje dus zijn we maar weer lekker op tijd terug naar de campus gegaan. Het was leuk om ook eens te zien hoe het in de kleine ziekenhuisjes in de buitenwijken gaat, toch weer heel anders dan in Mulago.

Afgelopen weekend zijn we nog een weekendje in Kampala gebleven. Vrijdag en zaterdag op stap geweest en zaterdag middag naar de Bahai tempel geweest. Een bahai tempel is een soort kerk waar alle geloven welkom zijn, wel apart om te zien, er zijn er maar 8 in de hele wereld. Verder hebben we hier afgelopen week niet meer heel veel bijzonders gedaan alleen een beetje gewinkeld in het centrum. Gisteren wel nog bij een hele rijke Ugandees gaan eten, Emiel had hem afgelopen weekend leren kennen en hij had ons allemaal uitgenodigd om bij hem te komen eten. Z’n huis was veel te groot, hij was te oud, te vies en ik vond het maar een raar mannetje, maar de rest vond het wel gezellig volgens mij. Maar de champagne was in ieder geval lekker!

Zo, nu moet ik snel weer stoppen, we gaan nu weg voor ons volgende uitstapje naar de Sipi falls, mooie watervallen vlak bij de Mount Elgon op de grens met Kenia, heb er zin in!

p.s. De foto's komen de volgende keer, internet is nu te langzaam om ze erop te krijgen....